The Jewish Trilemma

and the birth of The Unholy Alliance 2025

PROOF OF CONCEPT

Post from Punchbowl News, August 6, 2025:Gaza crisis deepens as members head to IsraelIn Gaza, the more things change, the more they stay the same — horrible.Back in March 2024, then-President Joe Biden — worried about a humanitarian crisis as Palestinian civilians suffered during the brutal war between Israel and Hamas — ordered U.S. airdrops of food into Gaza.Biden also directed the Navy to spend hundreds of millions of dollars building a “floating pier” so that U.S. aid could go directly to Palestinians as Israeli forces blocked food deliveries. This project turned into a disaster.Under pressure from rank-and-file Democrats, Biden — who hugged Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu during a visit to Israel following the Oct. 7 terror attack — blocked the transfer of some heavy U.S.-made bombs to Israeli forces as they invaded southern Gaza. Yet Biden greenlighted other huge weapons sales to the longtime U.S. ally.Fast forward to now. The humanitarian situation in Gaza is even worse. Tens of thousands of Palestinians have died during the 22-month war. Famine and “widespread starvation” in Gaza are growing, according to the United Nations.European and Arab nations are air-dropping food and other aid to beleaguered Palestinians. President Donald Trump may have the United States “take over” aid deliveries, according to Axios, even as new weapons sales to Israel are approved.Ceasefire talks involving the United States, Israel and Hamas have broken down again, as they did repeatedly under Biden.Although weakened by the long war, Hamas remains a threat. On Friday, the U.S.-designated terror group released a video of an emaciated Israeli hostage being forced to dig his own grave. The video sparked outrage among Israelis, and Netanyahu and other top officials are debating a new Israeli occupation of part or even all of Gaza.When asked on Tuesday about this potentially significant move by Israel, Trump told reporters, “That’s pretty much going to be up to Israel.”Members head to Israel: Amid this latest Gaza crisis, dozens of House members are heading to Israel.Roughly 20 Democrats will travel to Israel today led by House Democratic Caucus Chair Pete Aguilar and Rep. Steny Hoyer (D-Md.), one of Israel’s staunchest supporters among Hill Democrats.A similar-sized GOP group is being led by House Majority Whip Tom Emmer, according to Jewish Insider. These trips are sponsored by AIPAC, the powerful pro-Israel organization.The members are expected to meet with Netanyahu and opposition leader Yair Lapid, among other top Israeli officials.Speaker Mike Johnson — a vocal Israel supporter — is currently leading a group of members to Israel as well. Johnson visited an Israeli settlement in the occupied West Bank, calling it Israel’s “by right,” Israeli media reported. Johnson’s comments triggered an angry response from Palestinian officials, who denounced it as a “blatant violation of international law.”Johnson is accompanied on this trip by GOP Reps. Michael McCaul (Texas), Michael Cloud (Texas), Claudia Tenney (N.Y.) and Nathaniel Moran (Texas). The trip is being sponsored by a group called the U.S. Israel Education Association. The USIEA “values the Judeo-Christian heritage and the historical and biblical significance of Israel,” its website states.Israel’s standing in the U.S. Americans’ views on Israel — especially younger Americans — have never been more negative. And this latest Gaza crisis has only deepened the divide over Israel within the Democratic Party, in particular.Support for Israel’s military campaign in Gaza has cratered overall. While a large majority of Republicans still back Israel’s efforts, just 8% of Democrats do, a recent Gallup poll showed. Support among independents is down to 25%. CNN reported similar results.As we told you last week, 27 Senate Democrats voted for a resolution to block arms sales to Israel, which is more than half the Senate Democratic Caucus. Another resolution offered by Sen. Bernie Sanders (I-Vt.) received 24 votes. Previous resolutions always netted fewer than 20 votes.Rep. Ro Khanna’s (D-Calif.) letter calling for recognition of a Palestinian state has attracted support from more than a dozen progressive House Democrats.“Today, I am calling for the United States to officially recognize a Palestinian state,” Rep. Mike Quigley (D-Ill.) announced on Tuesday. Quigley described himself as “deeply horrified” by the looming famine in Gaza.Democrats blame Trump and other GOP leaders for their unwavering support of Netanyahu’s policies, saying that has actually damaged Israel’s standing internationally. Trump and Republicans counter that they – not Democrats – are Israel’s true friends.“This war would be over tomorrow if Hamas wanted the war to be over. They control the hostages. Give up the hostages, the war is over,” said Brian Romick, president and CEO of Democratic Majority for Israel and a former top House Democratic staffer.“Two, since Oct. 7, Joe Biden was singularly focused on protecting Israel’s place in the world. Donald Trump has done none of that, and he ought to be working on it.”– John Bresnahan

The Structure Works: Gaza, the Jewish Trilemma, and the Rise of the Unholy AllianceIntroductionThe Punchbowl Newsletter from August 6, 2025 offers more than a status update on Gaza. It unintentionally reveals the structure through which the West governs itself. Every element – the bipartisan trips to Israel, the symbolic visits to illegal settlements, the stalled ceasefire talks, the detached language of “aid delivery” – points to a shared operating logic. A system is at work. And it works because its contradictions have already been resolved in advance.The following reads that system through the framework of the Jewish Trilemma and its geopolitical extension, the Unholy Alliance 2025. What began as a closed structure between Judaism, Zionism, and antisemitism now underpins a global logic of alignment based not on values, but on shared enmity. Gaza is the operational core of the Unholy Alliance.The Jewish Trilemma: Structure Without ExitIn 1948, with the founding of the State of Israel, three elements were locked into a closed triadic structure: Judaism (identity), Zionism (ideology), and antisemitism (enmity). This configuration became what I call the Jewish Trilemma. Each alignment of two distorts, weaponizes or undermines the third. Zionism becomes the protection of Jews, antisemitism becomes a justification for the state, Judaism becomes proof of victimhood — and any attempt to critique one term is reclassified through the other two.This gridlock is not just semantic. It shapes institutions, laws, discourse, and legitimacy. For Jews and non-Jews alike, any conversation about Israel, Jewishness, or antisemitism is caught in a closed circuit. The Palestinian is excluded from this trilemma — yet functionally central to it. The structure requires an internal negation. It produces a figure who must be denied, erased, or criminalised in order for the trilemma to remain intact. That figure is the Palestinian. Gaza is what sustains it.3. From Semantic Trap to Geopolitical LogicThe Punchbowl post illustrates how this trilemma has scaled. What was once a discursive trap has become geopolitical infrastructure. Delegations from both parties fly to Israel, funded by AIPAC and evangelical sponsors. Settler colonialism is affirmed in public, international law dismissed as irrelevant. Humanitarian crisis becomes a side note. There is no policy debate — only ritual affirmation of Israel’s exceptional status.This is where the Unholy Alliance enters. The Jewish Trilemma’s internal logic — identity, ideology, enmity — now operates as a global pattern. It aligns actors who do not share ideals, only enemies. From the United States to Hungary, from India to the Netherlands, a common structure takes hold: enmity as organising principle, identity as shield, ideology as machine. The Unholy Alliance is not a diplomatic bloc. It is a system of coherence through exclusion.The Punchbowl post confirms this. Trump’s line — “That’s pretty much going to be up to Israel” — is not deflection. It’s submission. Biden’s oscillation between arms shipments and humanitarian pier projects reflects not indecision, but structural entrapment. Israel is not being held accountable. It is being enacted.4. The Sacred Infrastructure of EnmityWhat enables this global coherence is not political realism, but theological structure. At the heart of the Unholy Alliance lies a shared eschatological architecture: Christianity, Judaism, and Islam each posit a future that must come. The Messiah will return, or arrive, or complete the faith. These futures are not symbolic. They function as causal orders — timelines that structure political decisions now.In this messianic field, Israel is not just a nation. It is an instrument. Evangelical support for Israeli expansion is not based on solidarity with Jews, but on the need to fulfil prophecy. The same applies to the Islamophobic fixation across Western states. Islam, in this schema, is not a political adversary but a metaphysical threat. It delays the script. It resists conclusion.This is what I call Causa Futura: not a belief in the future, but a future that acts as a cause. The structure is governed from the end. That end is already written.5. The Palestinian: Homo Sacer of the SystemThe position of the Palestinian within this framework is absolute. Not a combatant, not a citizen, not a recognised actor — but homo sacer: the one who can be killed without consequence, but not sacrificed in a ritual that restores meaning. In Gaza 2025, this is no longer a theoretical category. The starvation, the mass death, the death of journalists, the targeted destruction of hospitals — all happen in full view. The world watches, and nothing shifts.This is not moral failure. It is structural function. The Palestinian is the internal object that must remain excluded.6. Conclusion: The structure holdsThe article does not describe a crisis. It documents a system performing exactly as designed. The Jewish Trilemma, born in 1948, has scaled into a geopolitical logic that now governs alliances, legitimises violence, and organises time itself. The Unholy Alliance expresses this logic on a planetary scale.What appears as incoherence — humanitarian concern paired with arms sales, bipartisan disunity paired with ritual travel — is not incoherence at all. It is the visible surface of a structure that holds. And it will continue to hold, until that structure itself is seen for what it is: not the failure of politics, but the success of its design.

OVER HET TRILEMMAEen trilemma is een structuur waarin drie elementen elkaar onder druk zetten op zo'n manier dat er nooit meer dan twee tegelijkertijd volledig gerealiseerd kunnen worden. Anders dan bij een dilemma, waar twee posities tegenover elkaar staan en een keuze nodig is, werkt een trilemma als een gesloten driehoek. Elke combinatie van twee verdringt of verdraait de derde. Deze uitsluiting is het gevolg van een fundamentele onverenigbaarheid binnen een beperkt veld.Neem een alledaags voorbeeld. Een opdrachtgever wil een project dat kwalitatief goed is, snel gereed is, en goedkoop gemaakt wordt. Als idee, in theorie, is dit een begrijpelijke behoefte, maar in de praktijk blijkt het onmogelijk. Goed en goedkoop? Dan kost het tijd, want het moet tussendoor. Snel en goed? Dan wordt het duur, want je moet extra inhuren. Snel en goedkoop? Dat gaat ten koste van kwaliteit. Eenieder die zelf iets maakt, of opdracht geeft iets nieuws te scheppen herkent de spanning tussen kwaliteit, tijd en geld. Toch wordt er vaak gedacht dat het probleem te wijten is aan inefficiëntie of gebrek aan inzet of aan slechte planning. De spanning is echter structureel. De drie elementen kunnen niet tegelijk bestaan in hetzelfde systeem van middelen en verwachtingen.Dit principe wordt krachtiger wanneer het niet over werkafspraken gaat, maar over politieke systemen. Op economisch en geopolitiek niveau heeft Dani Rodrik in 2011 een belangrijk trilemma beschreven: het politieke trilemma van economische globalisering, democratie en nationale soevereiniteit. Ook hier geldt: wie globalisering en democratie wil combineren, moet nationale politieke autonomie opofferen. Wie democratie en nationale controle wil behouden, moet grenzen en heel veel regels stellen aan de uitwisseling van goederen en personen. En wie globalisering en nationale soevereiniteit koppelt, sluit volledige democratische participatie uit. Binnen de Europese Unie wordt getracht dit trilemma op te lossen en te optimaliseren via gedeelde bevoegdheden, grensregimes en beleidscoördinatie. Het Euro project werkt daarin op allerlei niveaus als grensvervaging tussen de nationale systemen. Maar zo’n constructie als Europa kraakt, is permanent onder constructie, wat van Europa als politiek project een levend proces maakt. Het trilemma staat hierin centraal. Toch ontbreekt een diep en breedgedragen inzicht in het trilemma, waardoor het ook als ontwerpkader en instrument ontbreekt.Dat Rodriks trilemma werkelijk van betekenis is bleek in een interview met de nationale veiligheidsadviseur van de VS onder Biden, Jake Sullivan. Hij verklaarde dat het trilemma denken de basis onder de veiligheidspolitiek van de VS vormde. In de VS onder Trump krijgt het trilemma van Rodrik een heel andere uitwerking. Trump is een trilemma adept pur sang, wat wij al in 2015 aantoonden. Onder het motto "Make America Great Again" kiest Trump onomwonden voor de trilemmatische peiler ‘nationale soevereiniteit’. Hij geeft prioriteit aan controle over grenzen, productie in eigen land en nationale identiteit. De prijs daarvan is duidelijk: democratische instituties en multilaterale samenwerking worden uitgehold. Zelfs tarieven, die lang deel uitmaakten van de derde poot ‘economische globalisering’, worden tot instrument van het versterken van de nationale poot gebruikt.Wij zien het trilemma als een spelruimte, en zien dat het inzicht erin politiek voordeel oplevert. De opkomst van het populisme in de EU en de VS kon onhoorbaar beginnen omdat zij populisten de samenhang wel en het electoraat en hun politieke opponenten deze samenhang vaak over het hoofd zien. Wat wordt verborgen blijft zijn de spelpunten die al zijn uitgegeven maar die nogmaals worden besteed, een overschrijding van wat wij het trilemmatisch budget noemen. Trump, als radicale trilemma player, verdeelt het trilemmatisch budget nu zodanig dat het politiek rendement én zijn persoonlijk voordeel het grootste zijn.Maar wat een trilemma ook laat zien, is niet alleen dat drie posities elkaar conceptueel onder druk zetten. Het bepaalt ook hoe mensen zich verhouden tot die posities in het alledaagse, discursief: in hoe zij spreken, hoe zij zich verantwoorden, wat zij inslikken, hoe zij gelezen worden. Het trilemma is geen abstract model buiten de samenleving, maar een sociale structuur die bepaalt wie legitiem is, wie verdacht wordt, en wie niet gehoord mag worden. Het werkt niet alleen in logica, maar in de werkelijkheid zelf: in onderwijs, media, politiek en beleid. Juist daarom is het relevant. Het trilemma maakt zichtbaar waarom zoveel mensen zich gevangen voelen in een veld waarin iedere uitspraak een prijs heeft – en iedere andere combinatie van overtuigingen wordt ingeslikt voordat zij kan worden uitgesproken. Deze discursieve logica van verdringing en onmogelijke samenhang, vinden we terug in de driehoek tussen Jodendom, zionisme en antisemitisme. En juist die structuur bepaalt vandaag hoe het Palestijnse vraagstuk wordt geframed, wordt bevochten en gemarginaliseerd.Een trilemma is geen logische fout of een gebrek aan inzicht, maar het bewustzijn van het feit dat de werkelijkheid gelaagd, beperkt en tegenstrijdig is. Wie een trilemma negeert, verliest overzicht en maakt er zich onderdanig aan. Wie het zichtbaar maakt, schept (politieke of economische) ruimte. In wat volgt zal blijken dat ook een gepolitiseerd terrein – identiteit, ideologie en vijandschap via Jodendom, zionisme en antisemitisme – onderhevig is aan een trilemmatische logica. Echter, waar het voorbeeld van de timmerman en Rodriks trilemma wordt gekenmerkt door beperking door causaliteit of middelen, met een uitweg richting optimalisatie of systeemverandering, is het kenmerk van het ‘Joodse Trilemma’ geconstrueerd door een onmogelijkheid die tot stand is gekomen via macht en ideologie, terwijl de enige uitweg een dekolonisatie van het denken is.HET TRILEMMA SPELHet concept het ‘Joods Trilemma’ is ontstaan uit een studie vanaf 2012 naar wat het Rodrik trilemma (2011) heet, een politiek trilemma tussen nationale soevereiniteit, democratie en economische globalisering. In een trilemma kunnen maar twee posities volledig en gelijktijdig waar zijn, en een derde wordt uitgesloten. De EU, als voorbeeld, kan pas goed worden begrepen wanneer het wordt beschouwd als politiek-trilemmatisch proces, geen project, waarin tussen de drie opspanners telkens nieuwe balansen worden gezocht. De opkomst van het populisme vindt zijn grond in ongelijke verhoudingen in de samenleving maar kon pas succesvol worden omdat populisten valsspelen in het trilemma-spel; ze geven meer punten uit dan er in het spel beschikbaar zijn. Echter, in een politieke cultuur die draait op ressentiment en niet op het materieel verbeteren van levens van mensen, wordt valsspelen in het trilemma-spel niet herkend. Trump daarentegen is zo krachtig omdat hij het spel altijd heel eerlijk en open speelt. Hij zet alle 200 punten beschikbaar – 2 uit 3 – in op nationale soevereiniteit en laat de buitenwereld daarvoor extra spelbudget betalen. Daarom telt niets anders dan MAGA, tarieven en Trumps persoonlijk belang daarbinnen.De studie naar het Rodrik Trilemma heeft vanaf 2015 geleid tot de ontwikkeling van wat nu het Pentalemma spel heet op pentalemma.com. De drie politieke idealen bleken er uiteindelijk vijf te moeten zijn. Naast nationale soevereiniteit, democratie en economische globalisering bleken in heel korte tijd de crises van planeet Aarde en de doordringing van Technologie langszij te zijn gekomen. Met zijn vijven, en via alle afgeleiden die werkzaam voor een of meerdere opspanners, beheersen ze het globale spel. Nog niet iedereen is van de samenhang tussen deze vijf opspanners overtuigd en zij blijven meer spelbudget uitgeven dan beschikbaar is; op kosten van de toekomst van iedereen naar mijn visie. Terwijl het budget dat beschikbaar is bij de oorspronkelijke drie idealen, waarvan er maar twee geheel en tegelijk kunnen worden gerealiseerd, nu met vijf idealen niet is meegegroeid.

Waarom dit concept/publicatie?1. De diepte van het trilemma duidenDe publicatie ontrafelt de gesloten structuur van het 'Joods Trilemma': de wederzijdse vergrendeling van Jodendom (identiteit), zionisme (ideologie) en antisemitisme (vijandschap). Deze drie krachten houden elkaar in stand, waardoor kritiek op één element automatisch de andere versterkt, of ontkent. Het trilemma verklaart waarom de strijd en het debat over Israël/Palestina vastloopt in beschuldigingen en uitsluiting. Israël, als het land dat dit trilemma ís, kan hierdoor niet met, maar ook niet zonder de Ander leven. Want in de leegte van het trilemma, ‘tussen de drie muren’, in die afwezigheid, woont de Palestijn.2. De 'Paradoxale positie van de Palestijn' onder ogen zienWaar het 'Joods trilemma' een verstrikking is van ideologie, identiteit en vijandschap, draait deze paradox om structurele afwezigheid. Palestijnen bevinden zich buiten de driehoek die het debat bepaalt – Jodendom, zionisme en antisemitisme – maar zijn er tegelijk het centrale referentiepunt van. Hun bestaan is de voorwaarde voor het zionisme, de inzet in de antisemitisme-discussie, en het object van uitsluiting in de identiteitslogica. De Palestijnse paradox is een conditionele status: wie of wat niet als actor erkend wordt, kan ook geen positie innemen. Het concept laat zien hoe deze positie wordt geconstrueerd, onderhouden en gelegitimeerd, en waarom iedere politieke oplossing faalt zolang deze lege en overvolle plek niet begrepen wordt.3. Joden helpen zich te positionerenHet trilemma dwingt Joden in een loyaliteitsval: wie kritisch is op zionisme, wordt van antisemitisme beschuldigd; wie antisemitisme bestrijdt zonder Israël te noemen, legitimeert het zionisme; en wie zich wel solidair verklaart met zionisme en antisemitismebestrijding, wordt gereduceerd tot een staatspolitieke identiteit waarin geen ruimte meer is voor interne kritiek of afwijking. En waarin, dat wordt heel zelden opgemerkt, het nomadisch en diasporisch denken (zoals bij Spinoza, Bergson of Deleuze) dat de kern vormt van het Nomadisch Judisme verdwijnt. Dit boek biedt een uitweg door te laten zien dat Joodse identiteit niet samenvalt met staatsnationalisme, wat een perspectief is dat is gemodelleerd naar denkers als Hannah Arendt, Judith Butler en diasporische tradities.4. Antisemitisme als ideologische hefboomDe beschuldiging van antisemitisme wordt continue ingezet om linkse, academische en pro-Palestijnse stemmen te criminaliseren zoals in het 'Project Esther' van Trump II en ook in Nederland geinstitutionaliseerd door CIDI en het NCAB, Wilders en Yesilgöz. Het boek analyseert hoe deze strategie het trilemma versterkt, waarbij kritiek op Israël wordt gecodeerd als haat tegen Joden.5. Onheilige Allianties blootleggenExtreemrechts, christenzionisten en pro-Israël-lobby’s vormen bondgenootschappen niet uit gedeelde idealen, maar uit gedeelde vijandschap (tegen islam, migratie, links). Steeds vaker ondersteunen deze allianties globale anti-autoritaire zakelijke netwerken. Het boek toont hoe deze allianties antisemitisme instrumentaliseren om hun eigen agenda’s te maskeren.6. De nihilstaat als eindpuntIsraël heeft zich volgens internationale juridische definities tot apartheidsstaat ontwikkeld. Maar het is allang geen ‘gewone’ apartheidstaat meer, ik noem het een Nihilstaat: een politieke entiteit die Palestijns bestaan niet alleen onderdrukt, maar actief ontkent. Gaza, als voorbeeld daarvan, toont de logica van de Techniek van Thanatos – een doods-techniek – van levend dood te zijn – die veel verder gaat dan onderdrukking. Het trilemma leidt tot deze pathologie: een staat die niet kan bestaan zonder maar ook niet met de Ander.Doelgroep:Lezers geïnteresseerd in politieke filosofie, Midden-Oosten conflict, identiteitspolitiek.
• Joodse en Palestijnse gemeenschappen zoekend naar taal buiten het trilemma.
• Activisten, academici en journalisten die de retoriek van ‘antisemitisme’ niet alleen willen begrijpen (Mazover) maar deze willen doorzien.Originele bijdrage:Geen eerder werk analyseert de driehoek Jodendom-zionisme-antisemitisme als een structureel trilemma en het Palestijns dilemma dat daaruit voortkomt.Het concept/de publicatie combineert filosofie (Arendt, Deleuze), politieke kritiek (Chomsky, Pappé), sociologie (Durkheim en Bauman) en actuele casussen (Nederlandse politiek, Project Esther) om een nieuw kader te bieden voor een vastgelopen debat.Waarom nu?Met de escalatie in Gaza, de repressie van protesten en de opkomst van Onheilige Allianties (Israel-lobby, Wilders-Yesilgöz,Trump-netwerken etc.) is het trilemma, dat een semantische val is om te voorkomen in deze allianties door te kunnen dringen, actueler dan ooit.Over de auteurJohannes Bongers is kunstenaar. Zijn werken, het Joods Trilemma is een kunstwerk, behandelen actuele vraagstukken op een structureel niveau. Bongers werkt sinds 2019 aan een ethisch-esthetische kosmologie waarin de meest urgente vraagstukken van onze tijd worden gedeconstrueerd en in een nieuw epistemologisch kader worden geplaatst. Het werk komt bijeen in Technotlogy.com.Technotlogy moet gezien gezien worden als een OS, een operating system, een theoretisch kader, met daar bovenop Apps, dat projecten en toepassingen zijn.Ieder kwartaal wordt een ander groot vraagstuk opgepakt en tot een App omgewerkt, die dan is verbonden met het OS en met de andere Apps. Sinds half mei 2025 werken we aan het vraagstuk van Israel en de Palestijnen.

Johannes Bongers | Boolean Works (05.23.2025 - 08.03.2025)